Omdat we ons paspoort achter hebben gelaten bij de ambtenaar kunnen we niet naar een andere stad, aangezien we niet geregistreerd kunnen worden zonder paspoort. Daarom ondernemen we van alles in en rondom Guilin. Zo hebben we een dag over de rivier tussen de Karstgebergten gevaren op een bamboe-boot. Dit is geen echte bamboe-boot (helaas), maar een boot met 5 witte, dikke, grote PVC-buizen waarop 6 stoeltjes zijn gezet met een ielig dakje erboven. Wij hadden extra pech aangezien het met bakken uit de lucht kwam vallen, waardoor we net zo goed hadden kunnen zwemmen van Guilin naar Yangshuo. Yangshuo was echter wel de moeite waard om te bezoeken, wel heel toeristisch, maar met al die spitse, alleenstaande, ‘bulten’ van bergen eromheen erg indrukwekkend. Ook hebben we de berg gezien die op het 20 RMB biljet is afgebeeld, grappig. In Yangshuo hebben we een gedenkwaardig moment beleefd: Sander heeft zijn geel-groene pet na ik-weet-niet-hoeveel-jaar ingeruild voor een geel-blauwe pet met paard.

Ook hebben we deelgenomen aan een barbecue waar je zoveel mocht eten als je maar kon. Nou, daar zijn we de laatste tijd erg goed in en we gingen dan ook met ronde buikjes naar bed nadat de tuinman van het hostel een paar liedjes had gespeeld op zijn viool-gitaar-herteninstrument! Het hostel waar we verbleven beviel ons sowieso goed: überenthousiast personeel, goedkope en schone kamers, gezellig restaurant, héél véél DVD’s en een biljarttafel (waar ik alle potjes heb verloren van Sander). Ohja en een Wii, daar kon ik Sander met een gerust hart achterlaten ;).

In het weekend hebben we genoten van het normale Chinese leven. Bij toeval kwamen we uit bij een deel van de rivier waar de ‘oudere’ Chinees een paar baantjes zwemt naar het eiland in het midden van de rivier, zich afdroogt en de was in de rivier nog even doet voordat hij terug naar vrouwlief gaat. Eén man had de jackpot: twee eenden! Die werden levend en op de kop in de fietsmand gekwakt (kwak-kwak) om ’s avonds lekker gegrild te worden :S… Daarnaast hebben we op zondag de ontknoping van de Eredivisie gevolgd (Ajax- FC Twente) via een live blog, teletekst en een brakke radioverbinding met radio 1 via het internet. Dit was niet zo leuk.

Eén keer in die week hebben we ons leven gewaagd op een… fiets! Het verkeer in die stad is echt niet normaal! Ze crossen alle kanten op, hebben nog nooit van een rem gehoord en rood betekent hier niet per definitie stoppen. Wij hadden ook niet echt een goede rem en een veel te kleine fiets, dus we pasten mooi tussen die gekke verkeersdeelnemers. Toen we uiteindelijk de countryside hadden bereikt hadden we ook zadelpijn… Na een lunch tussen de vissers besloten we terug te fietsen, nadat we hadden genoten van een buffalo die met zijn baas het natte land omploegde en vrouwen die vervolgens rijstplanten op het omgeploegde stukje land gooiden.

Maar goed, achteraf zat ik duizend keer liever op die fiets dan dat ik me in het Seven Stars Park inclusief apen bevond. Sander was helemaal enthousiast over het idee van een wilde aap, ik ook. Seven Stars Park is een heel groot park met zeven heuvels die je kunt beklimmen en dus apen. De eerste aap was indrukwekkend, veel groter dan verwacht en zat op óns pad… Wij bleven maar stilstaan. Ik keerde me voor de zekerheid maar om, zodat ik een eventuele aanval niet zou zien en geen onverwachtse bewegingen zou maken als die aap dichterbij kwam. Gelukkig bleef een aanval uit en konden wij ongestoord één van die heuvels beklimmen. Mooi uitzicht over Guilin. Bij de afdaling zaten we zo ongeveer in een boom om de slingerende apen een stuk verderop te bewonderen. Dit was nog positief. Op den duur moesten we het park uit, ik vond dat jammer, want we hadden nog maar drie apen gezien. Sander beloofde dat we nog één aap zouden zien op de weg naar de uitgang. Nou dat hebben we geweten! We kregen een hele kolonie: papa’s, mama’s, oma’s, opa’s, kinderen en baby’s. Terwijl wij op het pad stonden kwam de hele groep onze kant op. Eén van de apen liet even z’n tanden zien… brrr… Verder liet hij ons met rust. Niet veel later zag ik een lief, schattig, baby-aapje in de boom. Zo’n dotje… nou, niet dus: rotaap! Die aap ging elke keer boven me hangen. En toen sprong dat beest dus op mijn hoofd…