Allemaal de beste wensen (kan nog net, toch?)!

En we zijn weg! Ooooh, wat waren de eerste dagen spannend, leuk, (zenuw)slopend en energiegevend!

Twee weken geleden heeft Art Jan afscheid genomen op de peuterspeelzaal, is Sander gepromoveerd en hebben we iedereen gedag gezegd. De zondag voor kerst hebben we het huis helemaal leeg achtergelaten (dat kostte wat bloed, zweet en op het laatst toch ook wat tranen) en zijn we met beperkte bagage in de caravan/auto vertrokken naar Haaksbergen. Daar hebben we eerste Kerstdag gevierd met Anne haar familie. Daarna hadden we om de beurten een flinke griep te pakken en moest er nog veel meer geregeld worden dan gedacht… Ook moesten de auto én caravan nog naar de garage. Na deze luxe week, inclusief maaltijden en wasservice, zijn we dan toch echt op pad gegaan!

In relatief korte etappes gaan we richting Spanje. Met de caravan kan je niet zo hard rijden en het is fijn als de autoritten leuk blijven voor iedereen. De jongens moeten beiden nog erg wennen aan het niet vrij kunnen bewegen in de auto en alle nieuwe indrukken maken moe. Onze eerste stop lag bij Antwerpen in de buurt, daarna zijn we doorgereden naar Lille. Vervolgens zijn we verder gereden naar Charmin de Bourfaud en daar zijn we twee dagen extra geweest in verband met windkracht 6+. Gister hebben we overnacht in Eaux-Puiseaux en vandaag zijn we tot net onder Moulins gekomen. Onderweg staan weilanden onder water en vrijwel elke rivier is buiten zijn oevers getreden. Wij dragen dan ook veelvuldig onze kaplaarzen, regenbroeken en mutsen. Toch is het op de één of andere manier niet erg om door de regen te struinen, misschien vanwege het vooruitzicht dat we hebben?

Art Jan vroeg overigens tijdens de eerste rit na 30 kilometer: ‘Zijn we al in Spanje?’. Het glooien van de weg, noemt hij ‘glijbanen voor de auto’. Onze kletsmajoor is alleen maar stil als hij heel even slaapt (‘Ik heb helemaal niet geslapen. 1 minuutje maar.’), voor de rest krijgen we non-stop informatie over de omgeving van de achterbank! Hedzer wijst, kirt, krijst, slaapt en kijkt zijn ogen uit. Tevens blijkt hij bang voor paden met alleen maar losse kiezelstenen, grote hilariteit hoe hij als een aap in je benen klimt om te voorkomen dat hij de grond raakt.

Allemaal nog bedankt voor de leuke kaarten en berichten die we de afgelopen weken hebben ontvangen!

Het internet is niet altijd even goed en vaak zijn we slecht bereikbaar, vandaar wellicht onze traaaaage reacties. Hopelijk tot snel!